Fort Carillon

43°50′29″N 73°23′17″W / 43.84139°N 73.38806°W / 43.84139; -73.38806

Fort Carillon Del av den franske og indianske krigen Fort Carillon Dato 1755 - 1759 Stad Fort Carillon, dagens Ticonderoga i New York Resultat Avgjerande fransk siger Partar  Frankrike  Storbritannia Kommandantar Louis-Joseph de Montcalm Chevalier de Levis James Abercrombie George Howe † Styrkar 3600 regulære, militssoldatar og indianarar 6000 regulære 12 000 militssoldatar, kommandosoldatar og indianarar[1] Tap 100 drepne 500 skadde 150 tekne til fange[2][3] 1000 drepne 1,500 skadde 100 sakna[2]

Den franske og indianske krigen Jumonville Glen – Fort Necessity – Fort Beauséjour – Monongahela – Lake George - Fort Bull - Fort Oswego - Kittanning – Fort William Henry – Bloody Creek - Louisbourg - German Flatts - Fort Carillon – Fort Frontenac - Fort Duquesne – Fort Ligonier – Ticonderoga – La Belle-Famille - Fort Niagara – Beauport – Quebec – Sainte-Foy – Restigouche - Thousand Islands – Signal Hill

Fort Carillon og den franske kolonien Canada (tilsvarar om lag dagens kanadiske provinsar Quebec og Ontario). Slaget ved Carillon vart utkjempa den 8. juli 1758 under den franske og indianske krigen (som var ein del av den globale sjuårskrigen).

I slaget, som hovudsakleg fann stad på ei høgd om lag 1 km frå sjølve fortet, tok den franske armeen på 4000 mann under general Louis-Joseph de Montcalm og Chevalier de Levis ein avgjerande siger om den langt større styrken til britane under general James Abercrombie, som gjekk til frontalåtak på skyttergravene til franskmennene utan å nytte feltartilleri. Slaget vart det blodigaste i krigen med over 3000 skadde og drepne, over 2000 britar.^[4]

Den amerikanske historikaren Lawrence Henry Gipson skreiv om Abercrombie at «aldri har det vore gjort så mange feil under ein militærkampanje på amerikansk jord av dei ansvarlege.»^[5] Mange militærhistorikarar har skrive at slaget ved Carillon er eit klassisk døme på taktisk militær inkompetanse.^[6] Abercrombie, som var sikker på ein rask siger, ignorerte fleire militære taktikkar han kunne nytta, som flankemanøver der dei kunne ta det franske byrstvernet langs flanken. Han kunne ha venta på artilleriet sitt eller lagt ei omleiring kring franskmennene. I staden for baserte han seg på feilaktige opplysingar frå ein ung militæringeniør og ignorerte samstundes ein del av anbefalingane til ingeniøren. Han valde eit direkte frontalåtak på skyttergravene til franskmennene utan å nytte artilleri. Montcalm var uroa over den svake militære stillinga til fortet sitt, men klarte å forsvare stillinga med høg moral. På grunn av dårleg tid hadde han likevel gjort strategiske feil i førebuinga av forsvaret sitt som ein kompetent angripar kunne ha utnytta og han gjorde sjølv taktiske feil som gjorde jobben til angriparen enklare.

Fortet vart teken av britane året etter og har sidan vorte kalla Fort Ticonderoga (etter plasseringa). Dette slaget gav raskt fortet eit rykte om å vere uinntakeleg og hadde ein effekt på framtidige militære operasjonar i området. Trass i fleire storskala militære rørsler gjennom området, både i den franske og indianske krigen og den amerikanske sjølvstendekrigen, vart dette det einaste store slaget som vart utkjempa nær fortet.

1. ↑ Chartrand (2000), s. 29
2. ↑ ^{2,0 2,1} Chartrand (2000), s. 88
3. ↑ Chartrand (2000), s. 41
4. ↑ Nester (2008), s. 7
5. ↑ Gipson, s. 232
6. ↑ Nester (2008), s. 162–164